Μέσα από αυτή την εκπαιδευτική διαδικασία ανακαλύπτουν και διευρύνουν τις δικές τους αντιληπτικές και ερμηνευτικές δεξιότητες και καλλιεργούν την δική τους ικανότητα έκφρασης και δημιουργίας μέσα από την εικαστική γλώσσα.

Την εποχή του ονείρου, λένε οι Αβορίγινες, μια πανύψηλη τοτεμική στήλη συνέδεε τη χώρα της γης με τη χώρα του ουρανού. Οι άνθρωποι τότε ζούσαν για πάντα και όταν η ζωή στη γη ήταν για αυτούς πια ανιαρή, διάβαιναν το Καλιγκούρου και πήγαιναν στον ουρανό μέχρι να επιθυμήσουν ξανά το γυρισμό. Καθημερινά αμέτρητοι άνθρωποι διέσχιζαν ειρηνικά το μονοπάτι μέχρι που μια νύχτα ένα μέρος του μονοπατιού πήρε φωτιά και κάηκε από ανθρώπινη απερισκεψία.

Αν θέλει να μας πει κάτι η μυθοπλασία είναι ότι ίσως κάποτε ένα Καλιγκούρου ένωνε τον κόσμο μας με έναν άλλο κόσμο, εμάς με τους τριγύρω, τον εαυτό μας με μια άλλη του πλευρά. Ίσως είναι αυτός ένας λόγος που τα παιδιά μοιάζει να υψώνουν διαρκώς ένα τέτοιο μονοπάτι, η φαντασία τους είναι για αυτά ένα νέο Καλιγκούρου.

Ίσως τελικά η φαντασία και η εφευρετικότητα των παιδιών μας να είναι το πραγματικό δίχτυ ασφαλείας που υπάρχει σε περιόδους που όλα αλλάζουν γρήγορα, όπως η εποχή μας. Η τέχνη, είναι ακριβώς αυτό που χρειάζονται για να γίνουν οτιδήποτε επιλέξουν να είναι.